خندیدن، خوب است

   قهقهه، عالی است

گریستن، آدم را آرام می کند

اما…

لعنت بر بغض!

سلام دوستان گلم میخام بازم نوشتن شروع کنم

با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام

باز به دنبال پریشانی‌ام

طاقت فرسودگی‌ام هیچ نیست

در پی ویران شدنی آنی‌ام

آمده‌ام بلکه نگاهم کنی

عاشق آن لحظه‌ی طوفانی‌ام

دلخوش گرمای کسی نیستم

آمده‌ام تا تو بسوزانی‌ام

آمده‌ام با عطش سال‌ها

تا تو کمی عشق بنوشانی‌ام

ماهی برگشته ز دریا شدم

تا تو بگیری و بمیرانی‌ام

خوب‌ترین حادثه می‌دانمت

خوب‌ترین حادثه می‌دانی‌ام؟

حرف بزن ابر مرا باز کن

دیر زمانی است که بارانی‌ام

حرف بزن، حرف بزن، سال‌هاست

تشنه‌ی یک صحبت طولانی‌ام

ها به کجا میکشی‌ام خوب من؟

ها نکشانی به پشیمانی‌ام!

 ببار بارون که من تنها ترین تنهای این دنیام

خدایا سرده این پایین

از اون بالا تماشا کن

اگه میشه فقط گاهی

 بیا دست منو ها کن

ببین دستامو میلرزه

دیگه حتی همه دنیا

 به این دوری نمی ارزه

بگو گاهی که دلتنگم

از اون بالا تو میبینی

بگو گاهی که غمگینم

تو هم دلتنگ و غمگینی

کسی اینجا نمیبینه

که دنیا زیر چشماته

یه عمره یادمون رفته

زمین دار مکافاته

خدایا وقت برگشتن

 یه کم با من مدارا کن

شنیدم گرمه آغوشت

اگه میشه منم جا کن

خدایا سرده این پایین

از عاشقی نشانه بیاور برای من

من عاشقم، بهانه بیاور  برای من 

من قانعم، کبوتر پرواز نیستم

یک دام، آب و دانه بیاور برای من

یک زنجره شبانه برایت می‌آورم

یک حنجره ترانه بیاور برای من

یک ذره مهربان شو و با مهربانی‌ات

خورشید را به خانه بیاور برای من

از های و هوی صلح بزرگان دلم گرفت  

یک قهر کودکانه بیاور برای من

این روزا

جدایی درد بی درمان عشق است
جدایی حرف بی پایان عشق است
جدایی قصه های تلخ دارد
جدایی ناله های سخت دارد
جدایی شاه بی پایان عشق است
جدایی راز بی پایان عشق است
جدایی گریه وفریاد دارد
جدایی مرگ دارد درد دارد
خدایا دور کن درد جدایی
که بی زارم دگر از اشنایی

از فکر من بگذر خیالت تخت باشد
من می تواند بی تو هم خوشبخت باشد
این من که با هر ضربه ای از پا در آمد
تصمیم دارد بعد زا این سرسخت باشد
تصمیم دارد با خودش ،با کم بسازد
تصمیم دارد هم بسوزد ،هم بسازد

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد
نخواست او به من خسته بی گمان برسد
شکنجه بیشتر از این که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد
چه میکنی اگر او راکه خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد
رها کند برود از دلت جدا باشد
به آنکه دوست ترش داشته به آن برسد
رها کنی بروند تا دوتا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد
گلایه ای نکنی ، بغض خویش را بخوری
که هق هق تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که نه…!!نفرین نمیکنم که مباد
به او که عاشق او بوده ام زیان برسد
خدا کند که فقط این عشق از سرم برود
خدا کند که فقط زمان آن برسد

سلام ای چشم بارانی ! پناهم می دهی امشب ؟
سوالم را که می دانی ! پناهم می دهی امشب ؟

منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند
و امشب رو به ویرانی ، پناهم می دهی امشب ؟

میان آب و گل رقصان ، میان خار و گل خندان
در آن آغوش نورانی ، پناهم می دهی امشب ؟

دل و دین در کف یغما و من تنها و من تنها…
در این هنگام رو حانی ، پناهم می دهی امشب ؟

به ظلمت رهسپار نور و از میراث هستی دور
در آن اسرار پنهانی ، پناهم می دهی امشب ؟

رها از همت بودن ، رها از بال و پر سودن
رها از حد انسانی ، پناهم می دهی امشب ؟

نگاهت آشنا با دل ، کلامت گرمی محفل
تو از چشمم چه می خوانی ؟ پناهم می دهی امشب ؟

کارهایی هست که دیگران هم می توانند انجام دهند،
آن را انجام نده.
حرفهایی هست که دیگران هم می توانند بزنند،
آن را بیان نکن.
و چیزهایی هست که دیگران هم می توانند بنویسند،

آن را ننویس!

کاری را بکن که فقط تو می توانی انجامش بدهی.

"آندره ژید"

نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم

دارم می میرم از اینکه تو رفتی و نمی میرم

نمی دونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم

ته دنیام نزدیکه نگاه کن کی بهت گفتم

کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ ِ دنیامی

که هر جایی رو می بینم نبینم پیش چشمامی

برم هر جای این دنیا شبم با بغض دمسازه

آخه هر جا یه چیزی هست منُ یاد تو بندازه

نمی دونم تو این برزخ کی از این درد می میرم

نمی دونم چرا یک شب فراموشی نمی گیرم

منُ اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی

اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی....

نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم

دارم می میرم از اینکه تو رفتی و نمی میرم

نمی دونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم

ته دنیام نزدیکه نگاه کن کی بهت گفتم

کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ ِ دنیامی

که هر جایی رو می بینم نبینم پیش چشمامی

برم هر جای این دنیا شبم با بغض دمسازه

آخه هر جا یه چیزی هست منُ یاد تو بندازه

نمی دونم تو این برزخ کی از این درد می میرم

نمی دونم چرا یک شب فراموشی نمی گیرم

منُ اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی

اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی....

امّید ِ مَحالم .. عشق ِ دل انگیزم
جز یادِ تو در خاطرم نیآمیزم

عطر ِ نفست در مشام ِ من جاریست
گرمای تنت را هنوز، لبریزم …

تقدیر اگر از دیده ات مرا رانده
من مِهر ِِ دلت را به قلبم آویزم

در آتش ِ عشقـَت چنان فرو رفتم
کز هرچه ندارد تبِ تو بُگریزم

شبها به خیال ِ  تو میروم در خواب
تا صبح، به هوای عشق ِ تو برخیزم

امشب که بیایی دوباره در خوابم
در جام ِ نگاهـَت شـَراره میریزم

این شعر ِ من اکنون از تو چه سوزان است !
این شعر ِ خیال ِ  وسوَسه انگیزم …

 تازه میفهمم که آری، عاشقـَت هستم   
تازه حالا که حضورت رفته از دستم 

 باز امشب با خیالت همنشینم من
  با خیالت مِی نخورده واله وُ مستم 

 روزگار کز تو جدایم کرده باکی نیست
  منکه پیمان دلت را با دلم بستم 

 گرنبوده عشق ِ تو سَهم ِ من از دنیا
پس چرا من کوزه ی عشق ِ تو بشکستم ؟

 آنچنان در وصفِ عشق ِ تو غزل گفتم
کز حصار ِ خلوتِ تنهائیَم رستم 

 عطر ِ تو اینک درون ِ شعر ِ من جاری ست
  من اکنون به آغوش ِ تو پیوستم …

 اشک من هرشب درخلوت  خویش بهانه ی توست

 دل من کنارجمع گرچه که بی احساس است

 ولی تا تودردل هستی خارودیوانه ی توست

 ما نمی دانیم که فردا چیست درتقدیرمان

 ولی امروزپناهگاه سرم شانه ی توست

 فکرمن شاید هزاران خانه پرواز کند

 کلبه ی قلبم ولی خانه وکاشانه ی توست....

درختان می گویند بهار
پرندگان می گویند ، لانه
سنگ ها می گویند صبر
و خاک ها می گویند مصاحب
و انسان ها می گویند «خوشبختی»
امّا همه ی ما در یک چیز شبیهیم ،
در طلب نور !
ما نه درختیم
و نه خاک .
پس خوشبختی را با علم به همه ی ضعف هامان در تشخیص ،
باید در حریم خودمان جستجو کنیم …
حسین پناهی

برگرد 

برگرد بی تو بغض فضا وا نمی شود
یک شاخه یاس عاطفه پیدا نمی شود
در صفحه دلم تو نوشتی صبور باش
قلبم غبار دارد و معنا نمی شود
بی تو شکست و پنجره رو به آسمان
غم در حریم آبی دل جا نمی شود
دریای تو پناه نگاه شکسته است
هر دل که مثل قلب تو دریا نمی شود
می خواستم بچینم از آن سوی دل گلی
اما بدون تو که گلی وا نمیشود
دردیست انتظار که درمان آن تویی
این درد تلخ بی تو مداوا نمی شود
زیباترین گلی که پسندیده ام تویی
گل مثل چشمهای تو زیبا نمی شود
بی تو شکسته شد غزل آشناییم 
شبنم گل نگاه مرا باز شسته است
دل در کنار یاد تو تنها نمی شود
گلدان یاس بی تو شکست و غریب شد
گلدان بدون عشق شکوفا نمی شود
باران کویر روح مرا می برد به اوج
اما دلم بدون تو شیدا نمی شود
رفتی و بی تو نام شکفتن غریب شد
دیگر طلوع مهر هویدا نمی شود
 رویای من همیشه به یاد تو سبز بود
رفتی و حرفی از غم رویا نمی شود
رفتی و دل میان گلستان غریب ماند
دیگر بهار محو تماشا نمی شود
یک قاصدک کنار من آمد کمی نشست
گفتم که صبح این شب یلدا نمی شود
دل های منتظر همه تقدیم چشم تو
امروز بی حضور تو فردا نمی شود

مریم حیدر زاده

چه احساس قشنگیه، همین که هردو اینجاییم

همین که هردو دلتنگیم، یه وقتایی که تنهاییم

چه روزایی که پرپر شد میون "آرزو ، ای کاش"

یه دنیا مال من می شد بگی امروزو با من باش...

از اون وقتی که اینجایی چقد این خونه دلبازه

نمی دونی تو قلب من چه حسی با تو می سازه

نمی دونم چرا وقتی تو هستی حال من خوبه

شروع سال من بودی، چقد امسال من خوبه

تموم آرزوی من همین احساس دلبنده

دلم دلبستگی هامو به احساس تو می بنده

من این آرامش خوبو از احساس تو می دونم

همیشه قدّ این خوبی به احساس تو مدیونم

(مالک یوسفی)